kapı ne güzel açılmıştı ve biz ne yaptığımızı hatırlamıyorduk.nerden geliyorduk ve birden nasıl karar verdik meçhul . aslında radıgım anı hatırlıyorum cok az kontorum kalmıştı ve oraya gelebileceğimizi biliyordum.hepimiz hem de.ay ay.o gün papıllon bizi kabul etmemişti. dilarayla ercü karşımdaki koltukta yataken tam uykuyla uyanuklık anında onlar benı uyuyor sanarken adımı soyledıklerınde bırden heah dıye bır tepkı vermemı beklemezlerken o tepkıyı verdıgımde aynı anda gülmüştüm onlar susmuştu ve ben hala gülmüştüm.
VE STYLOPHONE.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder